Orijentalni ples je namenjen svima koji žele da plešu, neovisno o godinama, izgledu, polu ili drugim karakteristikama. Tokom ove prakse, plesač postaje ples.
ŠTA JE ORIJENTALNI PLES?
Orijentalni ples je stil življenja. Plesaču donosi samopouzdanje, sofisticiranost i daje mu sjaj. Takođe, omogućuje pogled na ples iz drugog ugla, jer na svakome on izgleda drugačije. Utiče na jačinu mišića, daje fleksibilnost, fluidnost pokreta, oblikuje telo, dok hod čini gracioznijim.
POREKLO ORIJENTALNOG PLESA
Orijentalni (trbušni) ples je nastao u drevnom Egiptu tokom 18. veka. Njegovim začetnicima se smatraju grupe ženskih i muških plesača po imenu ghawazee. Nazivali su ih još i ciganima, jer su putovali od grada do grada, u pratnji muzičara, i nastupali na ulicama, proslavama i svečanim prilikama, u kućnim dvorištima i haremima (premda ne u onim uglednim).
KAKO SE ORIJENTALNI PLES RASPROSTRANIO
Žene su plesale bez velova na glavi, zbog čega su i bile diskriminisane od strane viših i religioznih klasa egipatskog društva. Nosile su persijske kapute sa prorezima, turske dimije, a na dlanovima i stopalima su imale tetovaže od crne kane. Jaki pokreti kukovima i sviranje kastanjeta činile su njihov ples prepoznatljivim. Kada ih je Mohamed Ali proterao iz Kaira u Gornji Egipat, ghawazee su nastupali po ruralnim delovima Egipta i tako se za njih pročulo van njegovih granica. Njihov ples su nazvali danse du ventre, što na francuskom znači ples iz stomaka. Kasnije je ovaj izraz preveden na engleski, pa tako nastaje opšteprihvaćen naziv belly dance, dok je u Egiptu najviše rasprostranjeno ime raqs sharqi.
Raqs sharqi (klasični egipatski ples) se najviše razvio tokom 1950-ih godina prošlog veka, za vreme zlatne ere u Egiptu, a najveći doprinos dale su mu umetnice kao što su Samia Gamal, Taheyya Kariokka i Naima Akef. Nekoliko desetina godina kasnije, druge kulture ga usvajaju, izučavajući ga i obogaćujući ga svojim tradicionalnim plesovima, poput flamenka i baleta. Kao rezultat, danas postoje različiti stilovi trbušnog plesa.
ORIJENTALNI PLESOVI UTIČU NA SVE DELOVE TELA
Najviše se pleše kukovima, stomakom, grudima i rukama, ali je, zapravo, celo telo od glave do pete uključeno. Veoma je važan stav (osnovna poza) tela tokom plesanja koji se uči na prvim časovima. Poseban akcenat se daje pojedinačnim postavkama različitih delova tela kao što su noge, stopala, ruke i šake, leđa, grudi i glava. Tome doprinose tzv. izolacije, kojih ima mnogo i koje su jedna od najvažnijih tehnika.
TEKST: JOVANA VRAČAR
Jovana Vračar je jogina i plesačica. Ljubav prema plesu neguje još od ranog detinjstva. Nadarena je za vizuelnu umetnost, pa tako uživa da kombinuje odevne stvarčice sa nakitom i drugim modnim detaljima, da fotografiše, ali i da bude ispred kamere. Voli život i živi ga autentično.
