Atmosferičan i spor film, rađen u formatu 4:3, koji gledaocima doprinosi investiranost u ovu dramu i osećaj kao da su deo nje same. Film Duhova priča (A ghost story), ostvarenje Davida Loverlija i produkcije A24, otvara mnogobrojna pitanja i navodi na razmišljanje o postojanju i prolaznosti. Dijaloga gotovo da nema, a ipak ovaj nesvakidašnji film uspeva, između ostalog, da prikaže način na koji se život odvija i nastavlja nakon smrti.
Radnja filma prati priču jednog duha (Kejsi Afleka), čoveka koji umire mlad u iznenadnoj saobraćajnoj nesreći, a zatim se pojavljuje kao duh pod čaršafom, izrezanih rupa kroz koje gleda. Duh nemo prati svet koji se razvija, umire i ponovo rađa. On posmatra kako se život nastavlja i bez njega i kako neki drugi ljudi dolaze na njegovo mesto, u njegov dom. Takođe, posmatra na koji način se njegova partnerka (Runi Mara) nosi sa bolom i surovom realnošću koju joj je život naneo. Usamljenost, tuga, poricanje, priznanje, pomirenje sa činjenicama i nastavak života ali i sticanje unutrašnjeg mira faze su kroz koje prolaze oba karaktera koje pratimo u filmu.
Napomena: Radi lakšeg raspoznavanja likova, potrebno je napomenuti da je Kejsi Afleku dato ime C, a Runi Mari M.
ŽALOST
Šok i utrnulost, čežnja i traženje, dezorganizacija i očaj, reorganizacija i oporavak, četiri su faze žalosti koje navode psihijatar Colin Murray Parkes i psiholog John Bowlby. Svaka individua reaguje drugačije na smrt njoj bliske osobe i prolazi kroz ove faze ne nužno navedenim redosledom.
M prolazi kroz ove faze pokušavajući da se prilagodi realnosti da njen partner fizički više nije sa njom iako je duh C tokom svih faza posmatra. Jedna od upečatljivihij scena u filmu jeste šestominutna scena u kojoj M jede kolač u sedećem položaju na podu. Poricanje i neprihvatanje realnosti karakteristični su za prvu fazu žalovanja. M uklanja dokaze, bacajući poruku podrške koju joj je dostavila poznanica zajedno sa kolačem. Jedenjem kolača popunjava prazninu koju oseća i na taj način se nosi sa gubitkom. Prošavši prvu fazu, M sve više napreduje kroz proces žalovanja. U ovakvim trenucima prolazak kroz prvu fazu veoma je bitan iz razloga što osoba koja ne prođe kroz ovu fazu, može iskusiti različite simptome koji joj neomogućavaju napredovanje kroz predstojeće faze.
Nakon poricanja, M postaje svesna gubitka. Iako je bol i dalje prisutna i nikada zapravo potpuno ne nestaje, M nalazi način da krene dalje. Nalazi novog partnera i oprašta se od C na njoj svojstven način. Ona sluša njegovu pesmu, trag koji je C ostavio za sobom. M se seli iz njihovog doma, ostavljajući u zidu skrivenu poruku, a sa njom i duha koji večno ostaje u domu, čekajući je.
TRAG KOJI OSTAVLJAMO ZA SOBOM
Šta je ono što ostavljamo za sobom i zbog čega ćemo ostati upamćeni, samo su neka od mnogobrojnih pitanja koja se otvaraju tokom gledanja ovog filma i posmatranja duha C kako prolazi čitavu večnost tražeći svoj mir i spokoj. Ovaj film ne govori o životu kao o linearnoj ravni, već je predstavljen kao krug koji se iznova ponavlja.
Način na koji ćemo posmatrti smisao života stvar je lične perspektive, jer kao što je psiholog Viktor Frankl rekao Niko drugi čoveku ne može pružiti niti otkriti smisao, do njega samog.
TEKST: ANA VUKMIROVIĆ
Ana Vukmirović je apsolvent psihologije i ljubitelj fotografije.
