Alhemija je drevna okultna nauka koja za sobom ostavlja mrvice postojanja u velikom vremenskom periodu. Bazira se na idejama o pretvaranju olova u zlato, bajkovitom traganju za eliksirom večne mladosti i spiritualnom transmisijom duše. Alhemija je predstavljala kutak za sanjare i istraživače u kome je mašta dopirala do srži prirode, a čovek otkrivao nove horizonte nauke.
PUT ALHEMIJE KROZ VEKOVE
Prvi pomen alhemije se javlja u obliku mistične nauke za vreme starih Egipćana, koji su proučavali medicinu, fiziku, biologiju i dovodili ih u blisku vezu sa alhemijom. Dok su starogrčki mislioci i filozofi uzimali u razmatranje duhovnu stranu alhemije, pa su se tako kasnije podelila interesovanja za istraživanje alhemije na osnovu fizičkih i duhovnih svojstava.
PERIOD SREDNJEG VEKA
Period u kome alhemija pridobija najviše značaja i pristalica jeste srednji vek i traje sve do početka novog veka. U ovom vremenskom razdoblju alhemija se podvojila na filozofske i naučne discipline, koje će zaseniti čak i neke od najvećih umova tog doba. Stvorena je razlika između oblasti fizičke alhemije, koja se bazirala na fizičkim svojstvima elemenata i njihovom transformacijom u prostoru i oblasti duhovne alhemije, koja je podilazila dublje u egzistencijalnu filozofiju. Ova drevna nauka se danas smatra pretečom hemije, zbog velikog uticaja na njen nastanak i naučnim otkrićima na čijim temeljima je hemija nastala kao samostalna nauka.
KO SU BILI ALHEMIČARI?
Alhemičari su bili sanjari koji su svoje postojanje posvetili potrazi za eliksirom života i pokušajima da izvedu transmutaciju metala u zlato. Promena materije bila je vezana za promenu fizičkih svojstava elemenata. Zbog toga su nemetalilma dodavani razni hemijski elementi za vreme spiritualnih magijskih obreda.
Neki od najpoznatijih alhemičara koji su kroz izučavanje alhemije ostavili veliki trag u razvoju hemije, fizike i farmacije bili su: Robert Bojl, Isak Njutn, Paracelzus, Nikolas Falmel i drugi.
VEROVANJE DA SVE U PRIRODI POSEDUJE DUŠU
Uzimajući u obzir pojedina religijska shvatanja, ahemičari su verovali da sve što se nalazi u prirodi poseduje dušu i da je kroz posebnu vrstu rituala moguće izvršiti prenos duše iz jednog odličja u drugi. Nažalost, nijedan alhemičar za života nije uspeo da ispuni ovaj cilj. Na temeljima alhemije iznikao je veliki broj nauka, čiji su začeci i osnove stvorene u srednjovekovnim alhemičarskim labaratorijama.
FILOZOFIJA DUHOVNE ALHEMIJE
Praksa drevne alhemije bila je u potrazi za duhom u bezličnoj materiji i njenoj fizičkoj promeni, dok alhemija u filozofskom smislu predstavlja samospoznaju u obrisima ličnog postojanja. Jedan od najvažniji ciljeva jeste povezivanje unutrašnjeg bića sa spoljašnjim svetom. Kada govorimo o alhemiji kao drevnoj nauci koja je za cilj imala da pretvori olovo u zlato, možemo primetiti da je suština procesa materijalna tranformacija, što bi u ovom slučaju predstavljalo metaforu za duhovni preobražaj. Duhovna alhemija ne odudara previše od fizičke alhemije, njena umetnost i lepota skrivene su u transformaciji sopstva i duha.
Trasformacija sopstva se odnosi na dostizanje stanja nirvane i uspostavljanje celine ličnosti kroz duhovni, telesni i umni rad. Ličnost kao struktura bića sadrži jedan neautentičan deo sopstva, a to su usvojena uverenja, strahovi, žudnje i načela. Kroz proces duhovne alhemije dolazi do unutašnjeg odupiranja žudnji i stanja pročišćenja svesti.
Baš kao što zemljotres u dubinama okeana stvara moćan cunami na površini zemlje, zemljotres na nivou duše podstiče vaše preispitivanje, žudnju, potragu, a konačno, i vašu spoznaju.
− Barbara de Anđelis
iz knjige Alhemija duše
TEKST: JASMINA MITIĆ
Jasmina Mitić je studentkinja Novinarstva na akademskim studijama Filozofskog fakulteta u Nišu. Slobodno vreme najradije provodi sa društvom. Ljubitelj je poezije i zaljubljenik u umetnost, muziku i prirodu.
